Και τότε ...

Αφίλητοι αγαπήθηκαν....
Ξαναιδωθήκαν γέροι...
Και τότε,
πρώτη του φορά
της φίλησε το χέρι
Δροσίνης

Τετράστιχο

Είναι η καρδιά μας σαν τη γη.
Αδιάκοπα και δέχεται νεκρούς και καταπίνει.
Κι ύστερα ο τάφος γίνεται πηγή
για ν΄ανβρύζουν οι καρποί κι οι μυρωδάτοι κρίνοι.
Λιλή Πατρικίου Ιακωβίδου